Ավստրալիայի հետ համաձայնության գալուց հետո COP31-ը կհյուրընկալի Թուրքիան
Ավստրալիայի վարչապետ Էնթոնի Ալբանեզը հայտարարել է, որ Կլիմայի փոփոխության նախարար Քրիս Բաուենը կլինի ՄԱԿ-ի Կլիմայի փոփոխության վերաբերյալ կոնֆերանսի (COP) նախագահը բանակցությունների ժամանակ, իսկ Թուրքիան կհոստինգ իրականացնի կոնֆերանսը և կլինի COP-ի նախագահը:
Թուրքիան հաջորդ տարի կհյուրընկալի COP31 կլիմայի գագաթնաժողովը Միջերկրական ծովի հանգստյան Անթալիա քաղաքում, և դա տեղի կունենա այն բանից հետո, երբ Ավստրալիայի վարչապետ Էնթոնի Ալբանիզը հայտարարել է Քանբերայի հայտի հետ կանչման մասին։
Թուրքիայի վճռականությունը՝ հույս հայտնելով ընդունել COP31-ը, արտացոլում է նրա նպատակն ընդլայնել խաղաղության դիվանագիտության ակտիվ դերակատարման շրջանակը դեպի կլիմայական նախաձեռնությունները, ասաց կլիմայի փորձագետ Հալիլ Հասարը թուրքական T24 լրատվականին։
Նա նշեց, որ Թուրքիան այն եզակի երկրներից է, որը կարող է «նստել ու խոսել բոլորի հետ», և սա, ըստ նրա, անհրաժեշտ հատկություն է ՄԱԿ-ի կլիմայական կոնֆերենցիաների ներառական բնույթի համար։
«COP-ի որոշումները ընդունվում են համաձայնությամբ», — ասաց Հասարը։ «Պետք է լինեք հյուրընկալող երկիր, որը կարող է ազատորեն խոսել բոլոր կողմերի հետ՝ ԵՄ‑ի, Ռուսաստանի, Արաբական ծոցի երկրների, Աֆրիկայի, Բրազիլիայի, Մերձավոր Արևելքի եւ նույնիսկ Խաղաղօվկիանոսյան երկրների հետ։ Թուրքիան կարող է հասկանալ եւ ներկայացնել բոլոր կողմերի դիրքորոշումները»։
Նա նաեւ ընդգծեց Թուրքիայի լոգիստիկ առավելությունները՝ նշելով, որ Անթալիայում տեղավորման կարողությունը գերազանցում է 600 000 մահճակալը, եւ կան ցուցահանդեսային ու համագումարային խոշոր հարմարություններ, որոնք թույլ են տալիս միջոցառումը պատրաստել «մինիմալ հարմարեցումներով»։
«Թուրքիան միշտ կանգնած է եղել խոցելի համայնքների կողքին»
Շրջակա միջավայրի, քաղաքաշինության եւ կլիմայի փոփոխությունների փոխնախարարն ու գլխավոր կլիմայական բանակցող Ֆաթմա Վարանքը նշեց, որ Թուրքիան մոտենում է կլիմայական խնդիրներին համակողմանիությամբ եւ ընդհանուր պատասխանատվության զգացմամբ։
«Կլիմայի փոփոխությունը գլոբալ խնդիր է, որը պահանջում է համերաշխություն, համագործակցություն եւ փոխըմբռնում», — ասաց նա։ Վարանքը ավելացրեց, որ Թուրքիան պատրաստ է կառուցողական ներդրում ունենալ համաշխարհային կլիմայական օրակարգում եւ պահպանել ներառական մոտեցում, որը ուշադրություն է դարձնում բոլոր երկրների խնդիրներին։
Նա նշեց, որ, պահելով կլիմական գործողությունները կենտրոնում, Թուրքիան մեծ նշանակություն է տալիս նրան, որ COP31‑ը խնդիրները կենտրոնացնի ոչ միայն մեկ տարածաշրջանի վրա, այլ բոլոր խոցելի շրջանների վրա, այդ թվում եւ Խաղաղօվկիանոսյան տարածաշրջանի վրա, որը հատկապես տուժում է կլիմայական ճգնաժամից։
«Խաղաղօվկիանոսը եղել է նրբատչելի շրջան, որը Ավստրալիան ցանկանում էր սկզբից պահել օրակարգում՝ միջազգային ուշադրությունը այնտեղ գցելու համար. մենք ամբողջ սրտով աջակցեցինք դրան։ Թուրքիան միշտ կանգնած է եղել խոցելի համայնքների կողքին», — ասաց նա։
Նա նաեւ ընդգծեց, որ եթե Թուրքիան ստանձնի հյուրընկալման դերակատարությունը, այն կարող է հանդես գալ որպես կամուրջ զարգացած եւ զարգացող երկրների միջեւ։
Թուրքիայի առաջին տիկնոջ նախաձեռնությունները
Թուրքիայի առաջին տիկին Էմինե Էրդողանի աշխատանքի ոլորտը՝ կայունության եւ կլիմայական իրազեկման բարձրացումը, եւս մեկ անգամ ցույց է տալիս Թուրքիայի լայն նվիրումը ներառական կլիմայական առաջնորդությանը եւ նրա ցանկությանը՝ ընդունել COP31‑ը։
2017 թվականին նրա ղեկավարությամբ մեկնարկել է միջազգային ճանաչում վայելող Zero Waste նախաձեռնությունը (թուրքերեն Sıfır Atık), որը դարձել է երկրի բնապահպանական օրակարգից օրինաչափ հատված։
Նախաձեռնությունը խթանում է թափոնների նվազեցումը, վերամշակումը եւ կլիպայական տնտեսության (circular economy) սկզբունքները պետական հաստատություններում, համայնքներում եւ մասնավոր հատվածում, ու այդպիսով Թուրքիան դիրքավորվել է որպես ռեսուրսների արդյունավետության գլոբալ պաշտպան։
Ծրագիրը արժանացել է համաշխարհային գնահատականի՝ ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագրի (UNDP) Global Goals Action Award‑ին՝ իր պատասխանատու սպառում եւ արտադրություն ապահովելու գործում ունեցած ներդրման համար։
Էմինե Էրդողանը նաեւ նախագահել է ՄԱԿ‑ի բարձր մակարդակի խորհրդատվական խորհրդի «Zero Waste» հետ կապված աշխատանքները, միավորելով համաշխարհային փորձագետներին՝ միջազգային չափորոշիչներ մշակելու եւ զրո թափոնային գործելակարգերը լայնացնելու համար։
Նա հաճախ պատկերացնում է կլիմայական գործողությունները որպես սերնդեսերունդ արդարության հարց՝ ընդգծելով, որ շրջակա միջավայրի պաշտպանությունը պատիվ է, որը պարտք ենք ապագա սերունդներին։